Vrijdag, 29 november 2019. Geraakt door verhalen van medereizigers – pelgrims – onderweg.
Een jonge architecte die door een progressieve ziekte langzaam blind wordt, vertelt over de overweging haar leven te beëindigen als ze niets meer kan zien. ‘Dan hoeft het niet meer’. Een blinde vrouw die haar vraagt of blinden minder waard zijn, omdat ze de wereld niet met de ogen zien. Ieder leven is het waard op weg te gaan.
Een begeleider vertelt over jongeren, kinderen nog, veelal opgegroeid in instellingen – die voor het eerst in hun leven iets afmaken. Ze mogen bijna nergens zijn. Lastpakken, oproerkraaiers, kleine crimineeltjes. Soms door de rechter gedwongen om mee te gaan. Hoe sommigen er in slagen hun leven op de rit krijgen na deze ervaring. Ieder leven is het waard op weg te gaan.
Een geestelijk verzorger bij een ggz-instelling verhaalt over het eigen gevecht. “Het ging anders dan wij van te voren hadden gedacht”. Over loslaten gesproken. Ieder leven is het waard op weg te gaan.
Tenslotte de man die met een groep rolstoelers en vrijwilligers de tocht maakt. De beelden zijn prachtig. Een man die na een hersenbloeding en lange revalidatie in een rolstoel begint en steeds verder kan lopen staat aan het eind van de reis naast zijn eigen rolstoel. Ieder leven is het waard
De rollen van mensen mogen verschillen, maar iedereen is het waard op weg te gaan.
Een geestelijk verzorger bij een ggz-instelling verhaalt over het eigen gevecht. “Het ging anders dan wij van te voren hadden gedacht”. Over loslaten gesproken. Ieder leven is het waard op weg te gaan.
Tenslotte de man die met een groep rolstoelers en vrijwilligers de tocht maakt. De beelden zijn prachtig. Een man die na een hersenbloeding en lange revalidatie in een rolstoel begint en steeds verder kan lopen staat aan het eind van de reis naast zijn eigen rolstoel. Ieder leven is het waard
De rollen van mensen mogen verschillen, maar iedereen is het waard op weg te gaan.