Begin juni. De zon staat hoog aan de hemel. Eindelijk is het aangenaam weer. Ondanks het lange en kille voorjaar bemerk ik bij mezelf een jaarlijks terugkerend fenomeen dat te maken heeft met licht en lucht. Vanaf april ervaar ik een sterke, niet te stoppen energie. Ik ontbrand snel. Mijn activiteiten en mijn tempo nemen toe, even als mijn ongeduld. Als ik me te veel mee laat slepen, voel ik me letterlijk ‘uit mijn lijf getrokken’. Bewegelijk, snel emotioneel, een druk gevoel. Mijn gemoedstoestand in juni komt ieder jaar weer overeen met de uitbarstende natuur. Er zit niks anders op dan me over te geven. Na het vurige kantelpunt eind deze maand keert alles langzaam terug naar de kern. Ook ik.
Categorie: Zonder categorie
VERLANGEN
‘Waar sta jij over drie jaar?’, vraagt ik, terwijl ik haar onderzoekend aankijk. Iets in haar houding verandert. Ze recht haar rug, haar stem wordt vaster en ze kijkt me zelfverzekerd aan. ‘Dan sta ik voor volle zalen, geef ik workshops en organiseer ik studiedagen over inspiratie, biografie en wil’, antwoordt ze. Alles in haar bevestigt wat ze zegt.
Met het uitspreken van haar verlangen geeft ze het lucht en vorm in woorden. Haar ogen twinkelen en iets van die enorme drive die ze in zich heeft draagt ze ogenblikkelijk over. Wat ze zegt geloof ik meteen. Ik koop alvast een kaartje.